Vorige week had ik zin om naar de film te gaan. In Hoorn vond ik echter geen geschikte voorstelling voor een avondje vermaak. Uiteindelijk besloot ik naar Tuschinski in Amsterdam te gaan.
Niet dat ze daar ineens een compleet ander filmaanbod hebben, maar in het Koninklijk Theater doen ze iets geinigs: de Mystery Classic. Voor maar negen euro mag je naar binnen, zonder te weten wat je te zien krijgt. Geen Casablanca dus, maar een 'moderne' klassieker.
Met gezonde spanning wachtte het publiek de reclame en previews af, waarna het doek opging voor... Meet the Parents. Kent iedereen toch wel? Een komedie over ietwat conservatieve ouders die hun aanstaande schoonzoon Gaylord Focker thuis ontvangen. Doet een beetje denken aan de film The Birdcage. Allebei draaien ze om conservatieve ouders versus iets met gay. Gaylord is dan wel niet homoseksueel maar werkt als verpleegster (Engels nurse). Daar hebben ze volgens mij in Amerika geen mannelijke variant op zoals het woord verpleger bij ons.
Daar moet je dan de oorlog mee winnen! Ik dwaal af. Het komt er op neer dat Greg in de ogen van zijn toekomstige schoonvader (Robert De Niro) niet bepaald geschikt is. Zoals ze daar vorige eeuw mee grapten in spotjes van Defensie.
Friet Na de film had ik nog trek. Even naar de FEBO bij het Rembrandtplein. Patat wilde ik. Binnen stond al een andere klant voor mij te wachten. Maar hij stond niet te wachten op zijn bestelling. Hij wachtte op de frietbakker. Achter de toonbank stond namelijk een jongen, met het woord FEBO op zijn shirt, diep voorovergebogen in zijn telefoon. Volledig weggezakt in zijn scherm, overduidelijk niet meer bewust van zijn omgeving. Als hij al wist dat hij in een snackbar werkte, was het niet aan hem af te zien.
Snel een foto maken - leuk voor in de groepsapp!
"Daar moet je dan de oorlog mee winnen!", dacht ik. Die gedachte plaatste ik er ook bij. Iedereen lachen natuurlijk. Maar waarom is dat grappig?
Probeer je maar een leger jongeren aan het front voor te stellen, allemaal in hun telefoon gedoken, op hun fatbike, en geen idee van wat er om hen heen gebeurt. Doet me op een of andere manier denken aan een sketch van Monty Python: The Invasion of the Scottish People. Goed, dat we met slappe jochies zitten opgescheept die het land moeten gaan verdedigen, is natuurlijk niet om te lachen.
Maar wat echt om te huilen is: dat ik uiteindelijk besloot voor drie euro een kroket uit de muur trekken!
Half lauw.
