Jukken

Ik las in deze krant dat ProRail aan de slag gaat op station Hoorn Kersenboogerd. De huidige perrons moeten er aan geloven. Er stond: 'De jukkenperrons van het station worden vervangen.'

Kom ik zo op terug...

Een flinke tijd geleden kon je op datzelfde station een kop koffie krijgen voordat je de trein naar Amsterdam instapte. Een vriendelijke ondernemende meneer was namelijk op het perron een koffietentje begonnen. Hij had een van de oude wachtkamers gehuurd en slim dat ie was begon ie eerst maar eens met een huis- en tuinkoffiezetapparaat in plaats van meteen een peperduur professioneel koffiemonster aan te schaffen. Het geheel was nogal provisorisch maar je kon wel zitten in het oude wachtkamertje met je verse filterkoffie. En daarna lekker fris en fruitig de trein in naar Amsterdam.

Tegenover op het andere perron was ook een wachtkamer in gebruik. Op de ramen plakten namelijk een kersvers logo en iets van 'Paul's koffiecorner'. Of Jaap... weet ik niet meer. Maar wel leeg van binnen. Er was niemand te zien en ook geen koffiemachine.

Wat bleek nou? Dat was het oorspronkelijke plan van de ondernemende meneer. In die wachtkamer een koffietentje beginnen. Er was echter een probleempje: het stond aan de verkeerde kant!

Dat is het lastigste van horeca ondernemen. Sta je wel op een plek waar genoeg mensen komen? In dit geval niet.

Het wachtpandje stond namelijk op het perron voor de trein naar Enkhuizen.

Tja, wie gaat er 's ochtends vroeg nou van Hoorn Kersenboogerd naar Enkhuizen en heeft daar koffie bij nodig? Niet zoveel mensen, blijkbaar.

Zelfs als je bereid was om te lopen en daar koffie te halen, had je ook nog eerst moeten in- en uitchecken. Ja, dan moet er op z'n minst bladgoud en truffel in je koffie drijven, wil je het risico lopen om de trein naar Amsterdam te missen terwijl je koffie haalt op het perron voor de trein naar Enkhuizen.

Tegenwoordig zit er een authentiek Italiaans restaurant. Op het perron!

En deze mensen waren zo slim om de ingang buiten de OV-poortjes te plaatsen.

Maarre...

Wat zijn jukken? En wat doen ze op perrons?

Misschien bedoelen ze wel het juk waar de koffiemeneer onder gebukt ging. Hopelijk laten ze het restaurantje staan, daar hebben ze namelijk verrukkelijke koffie!


Over de schrijver
Timber Povee is een creatieve duizendpoot. Zijn passie voor schrijven en muziek ontstond al op jonge leeftijd, met verhalen vanaf zijn tiende en een gitaarvaardigheid ontwikkeld vanaf zijn twaalfde. Deze vroege creatieve uitingen hebben hem geleid naar muzikale projecten zoals Vanonder en Olieplatform, die variëren van Nederlandstalige blues en rock tot akoestische Gipsy Jazz. Na een periode als docent, heeft Timber zijn liefde voor muziek onderwezen door een eigen gitaarschool in Hoorn op te richten. Ondernemerschap heeft hem de waarde van marketing laten zien, wat hem ertoe heeft gebracht om andere ondernemers te helpen met hun online communicatie en webhostingdiensten. Als auteur heeft Timber zijn creativiteit toegepast in het schrijven van 'Knippen in het Engels', een woordenboek voor kappers, gebaseerd op een idee van zijn kapster. Kijk Maar Even" is de titel van zijn recentste boek en het gaat over het schrijfproces. Zijn talent voor het vertellen van verhalen komt ook naar voren in zijn blog, waar hij sinds 2018 korte verhalen, anekdotes en filosofisch getinte observaties deelt. Deze schrijft hij voornamelijk in de trein, terwijl hij door het land reist als ZZP'er. Sinds 2023 heeft Timber zijn schrijftalent ingezet als columnist voor het Hoorns Nieuwsblad, waar hij een humoristische en soms brutale kijk op de wereld deelt. Als bestuurslid van Stichting Kunst in de Kas sinds 2017, blijft hij bijdragen aan het creatieve landschap door een platform te bieden voor regionale kunstenaars. Kortom, Timber Povee is een creatieve kracht met een divers scala aan talenten en een passie om anderen te helpen in hun eigen creatieve en ondernemende reizen.