Onverschillige fietsenmakers
Al bijna 5 jaar ben ik een fervent OV-fietsgebruiker. Op Den Haag Hollands Spoor hebben ze sleutelkluisjes, op Utrecht CS hebben ze een ondergronds doolhof, bij Amsterdam CS gaat ie al om 23:00 dicht en bij station Bunnik hebben ze een volledig automatisch overdekt mini fietscarrousel. In Hoorn hadden ze tot een paar maanden geleden de ietwat onverschillige fietsenmakers die bij Ruiter de OV-fietsen in- en uitcheckten.
Glibberige drempeltje
Vanaf nu een schuur, een keet, maar wel bewaakt. Nou ja, bewaakt. De wacht wordt gehouden door een verscheidenheid aan flexwerkende in- en uitcheckmedewerkers, die zo te zien niets beter te doen hebben dan Netflix of social media te consumeren en die vriendelijk opkijken als er een klant over het glibberige drempeltje glijdt terwijl hij de schuur in en uit gaat.
Een van de avondmedewerkers houdt als een echte ‘privédetective’ een oogje in het zeil vanuit zijn mobiele Netflix-cabine die naast het steegje geparkeerd staat. Waardoor het midden in de nacht extra veilig voelt als je eerste gedachte is: Wat zit daar nou voor een verdacht figuur in de auto?
Beleefd
“Mag ik je wat vragen? Heb je even tijd?” vroeg de mij inmiddels bekende in- en uitcheckmeneer, nadat hij mijn fiets had ingecheckt.
Deze meneer zit er voornamelijk overdag, zonder sociale media overigens, en maakt graag een praatje. Wat uit een beleefd oogpunt een beetje ongemakkelijk is voor vriendelijke betalende fietsers. Die komen namelijk meestal inchecken, met als doel binnen enkele minuten de trein in te stappen.
Een praatje met de fietsmeneer gaat dan helaas net te lang duren waardoor ik ietwat kortaf reageer op goedbedoeld levensadvies als: “Doe rustig aan…” wanneer ik met mijn kostbare minuten zo snel mogelijk mijn fiets probeer te stallen in de bewaakte fietsenschuur.
Enquête
Ik antwoordde: “Hoe lang duurt het? Ik moet zo met de trein en wil nog even langs de EkoPlaza.”
Het kwam er op neer dat ik wel 5 minuutjes de tijd had. Als ik terug was van de EkoPlaza zou ik zijn vragen beantwoorden. In ieder geval, dat dacht ik. Dat hij hij op z'n minst mijn mening wilde noteren over de nieuwe fietsenschuursituatie. Een korte enquête in opdracht van NS, speciale voor stalfietsers.
Jammer
Tot mijn verrassing liet de meneer zijn in- en uitcheckapparaat zien en legde me uit hoe ik fietsen uit en in kon checken. Zodat hij even zijn post kon verlaten voor 5 minuutjes. Niks geen enquête. Nou, goed, daar zat ik dan, Timber, de fietsenschuurbewaker. Ik snap wel dat dit proces geautomatiseerd kan worden. Zou wel jammer zijn van de praatjes en goedbedoeld levensadvies.
Binnenkort is het zover. In- en uitchecken zonder menselijk handelen. Ik hoop op een fietscarrousel.
Geen zin in lezen? Laat je voorlezen!
